நன்மை நல்கும் நாமம்

புரட்டாசி பிறந்தால் போடாதவரும் போடுவது நாமம். இந்த நாமக்கட்டியை ஒரு கிராம மக்கள் அனைவரும் சேர்ந்து தயாரிகின்றனர். ஜடேரி என்ற நாமகரணத்துடன் விளங்கும் இவ்வூர் திருவண்ணாமலை மாவட்டத்தில் இருக்கிறது.

     அருகில் கிடைக்கும் வெண்பாறை மண்தான் நாமக் கட்டிக்கு மூலப் பொருள். இதனை ‘திருமண்’ என்றே அழைகின்றனர். பூமியின் ஆழத்தில் வெண்பாறை படிமங்களாக இது கிடைக்கிறது. இதனைக் கொண்டு வந்து நன்கு காயவைத்துப் பின் உடைத்துத் தூளாக்குவர். இத்துடன் தண்ணீர் சேர்த்து கூழாக்கி அதனை சிமெண்டுக்கு முந்தைய காரை வீட்டுக் காலத்தில் சுண்ணாம்பு மணலை செக்கு போன்ற அமைப்பில் மாடு கட்டி அரைப்பார்களே அது போல நன்கு அரைக்கிறார்கள். அதன் பின் இந்த மண் கலவையை தொட்டியில் தண்ணீர் நிரப்பிக் கரைப்பர்.

     ஒரு நாள் கழித்து மேல் புறத்தில் பால் நிறத்தில் வண்டல் மிதக்கும்.அந்த வண்டலை சேகரித்து அடுத்த நீருள்ள தொட்டியில் வடிகட்டுகின்றனர். இது போல பல தொட்டிகளில் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக வண்டல் படிமத்தை கரைத்து இறுதியில் வெள்ளைப் படிமம் கிடைக்கிறது.

     இதற்கு சுமார் மூன்று வாரம் பிடிக்கும். இறுதியில் கிடைக்கும் வெள்ளைப் படிமத்தை பெரிய உருண்டைகளாகப் பிடித்துக் காயாவைப்பர். சிறிது காய்ந்ததும் அந்தக் குழைவை (சப்பாத்தி மாவு போல இருக்கும்) உலைக் கையில் இடித்து மிருதுவாக்கி அதனை துண்டிகளாத்திரித்து மரக் கட்டையால் மெல்ல தட்டி நாம் காணும் நாமக்கட்டி அளவுக்கு செய்து அதை பீஸாக நறுக்கி காயவைத்தால் நாமக்கட்டி நாமம் போடத் தயார்.

     இத்துடன் சிறிது சாம்பலையும், வாசனையும் சேர்த்து திருநீறாக்கினால் பட்டை போடவும் தயார்.

     பல ஸ்தலங்களில் கோயில்களில் கிடைக்கும் நாமக்கட்டி மற்றும் திருநீறு இக்கிராமத்தில் இருந்து வருபவையே.

     சைவம், வைணவம் என அனைத்து மக்களின் நெற்றியிலும் நீக்கமற நிறைந்திருக்கும் இதற்குப் பின்னால் இக்கிராம மக்களின் கடும் உழைப்பு இருக்கிறது. நாமக்கட்டியில் பக்தி மணத்துடன் ஒரு பாட்டி வைத்தியமும் இருக்கிறது. குழந்தைகளின் வயிற்று வலிக்கு இதனைக் குழைத்துப் பத்துப் போட்டால் (தடவினால்) வலி பறந்து விடும்.