குண்டரின் சட்டம்!!

இது ஏதோ அரசியில் சம்பந்தப்பட்டது என்று எண்ணவேண்டாம். அதற்கும் நமக்கும் வெகுதூரம்.

காஞ்சி ஸ்ரீ மஹா ஸ்வாமிகள் அவர்களின் பேரருள் உரைத் தொகுப்பில் “கணபதியைக் காட்டிலும் சரீரத்தில் பருமனான ஸ்வாமி வேறு யாரும் இல்லை.

சிரசு யானையின் தலை, பெரியவயிறு, பெரிய உடம்பினால் அவருக்கு ‘ஸ்தூலகாயர்’ என்றும் ஒருபெயர்”

அந்த மஹா கணபதி தான் நாம் குறிப்பிடும் ‘குண்டர்’

            காரியம் எதுவானாலும் (மற்றோரு தெய்வத்தை வேண்டுவதாயினும்) செய்பவர் யாராகினும் (மற்றோரு தெய்வமே ஆனாலும்) “துதிக்கையானைத் துதிக்காது தொட்டால் துலங்காது” என்பது தான் குண்டரின் சட்டம்.

     வேறோரு தெய்வம் வரம்தர நினைத்தாலும் அது நமக்குக் கிட்ட இந்த குண்டரின் அருள் முக்கியமானது.

ஸ்ரீ பரமேஸ்வரன் திரிபுர அசுரர்களை வதம் செய்யச் செல்கையில் அவர் ஏறி வந்த தேரின் அச்சு முறிய (அச்சரபாக்கம் திண்டிவனம் அருகே உள்ள ஊர்தான்) ‘ஆகா’ நம் குமாரனிடம் விண்ணப்பிக்க மறந்தோமே என்று நம் குண்டரை வழிபட்டு வெற்றியடைந்தார்.

விநாயகரின் திருஉருவம் பல செய்திகளை நமக்கு கூறுகிறது. பருமனான சரீரத்தைத் தாங்கி சின்னஞ்சிறு மூஞ்சூர் மீது நர்த்தனமாடும் பொற்பாதங்களை நோக்குகையில் ‘தன் பளுவைக் காற்றிலும் லேசாக ஆக்கி ஆடும் பரப்பிரம்மம்’ நமது பளுவையும் லேசாக்கி அருளுவார் என்ற தன்னம்பிக்கை பிறக்கிறது. பெரியவயிற்றையும், கையில் உள்ள கொழுக்கட்டை தட்டையும் பார்க்கும் போது ஏற்படும் புன்னகையால் நம் மனவருத்தம் குறைகிறது. யானையின் முகத்தைப் பார்க்கையில் ‘எந்தக் காரியத்தையும் யானையைப் போல நிதானமாகவும், ஆனால் உறுதியுடன் செய்ய வேண்டும்’ என்ற எண்ணம் ஏற்படுகிறது.

உடைந்த தந்தத்தை பார்க்கும் போது (மகாபாரதம் எழுத தந்தத்தை உபயோகபடுத்தினார்) லட்சியத்தை அடைய எத்தகைய தியாகமும் செய்ய வேண்டும் என்ற உறுதி பிறக்கிறது. சிரசில் உள்ள பிறைச் சந்திரனைக் காணும்போது, நாளும் வளரும் பிறை போல் படிப்படியாக முன்னேற வேண்டும் என்ற உறுதி பிறக்கிறது.

எனவே “சுழி போட்டு” எதையும் தொடங்குவோம்.

     “மத்தள வயிறனை உத்தமி புதல்வனை

       மட்டவிழ் மலர் கொடு பணிவேனே”

நன்றி:- கருணைக்கடலில் சில அலைகள்

  (ஸ்ரீமகா பெரியவர்)